KIŞTA AÇAN GÜLÜM

Afrin þehidi öðrencime;

Daðlar beyaz örtülü, kefeni kar.
Mevsimsiz havada,güller mi açar.
Yüreðimi kapladý , yükselen har.
Kýþ ortasýnda ,gelir miydi bahar.

Gözümde bakarken,masum yüzün.
Köyün kadar temizdi, senin özün.
Alevi parladý , içimde közün.
Hocam derken içtendi,yine sözün.

Küllenirken hep eski acýlarým.
Yine baþladý ,yine sancýlarým.
Bütün gülleri candan kucaklarým.
Üzgünüm,dudaðýmda uçuklarým.

Acýlarým var ,renginde bayraðýn.
Gurur mu hüzün mü bu ayrýlýðýn.
Ne zaman biter acýsý bu daðýn.
Kalmadý,güller açmayan bucaðýn.

Ahiretin cennet olsun Burhaným.
Þehitlerle akar benimde kaným.
Öðrencimle yine yandý bu caným.
Kýþýn açtý ,kýrmýzý gül vataným.


Sosyal Medyada Paylaşın: