Son Akşam Yemeği

Battaniyemle konuþmuyorum,
ve lambam tam bir yavþak
önce gölgem beni terk edecek sonra annem
gardolabýmýn kapýsýný açýp uzayý gördükten sonra vazgeçtim
tavana mezar taþlarý asmaktan
onun yerine babamýn gözünü koyuyorum kapýdaki gözetleme deliðine
cep telefonundan kurtulalý yaklaþýk beþ ay falan oldu
sevgilimi aramak istediðimde ikinci el balyoz kullanýyorum
aradýðým cevap olmadý hiçbir zaman
sorular bana kan kokusunu hatýrlatýyor
ilaç kutularýnýn içine koyuyorum sevdiðim örümcekleri
son kullanma tarihi geçmiþ hayvanlarýn
bunalýmlý ve herþeyden elini eteðini çekmiþ tavýrlarý beni hasta ediyor
sanki tenimden emekli olmuþlar ve musluk kenarlarýnda yaþlýlýklarýnýn
tadýný çýkarýyorlar, bunlar beni hasta ediyor,
toplu akþam yemekleri beni hasta ediyor,balolar galalar elektrikli süpürgeler beni hasta ediyor
ve hastalýklarým beni hasta ediyor,sanki beynim eriyor ve kulak zarýmdan dýþarý et parçalarý
çýkacak gbi geliyor,yarasalara elektrik veriliyor içimde ,
onlarý idama mahkum eden içimdeki otorite
yarasalarý asmak için amuda kalkýyor


bana bugün aynadaki ambulans yazýsý düz yansýsýn diye
takla atmýþ hasarlý bir görüntü getirdiler
onu duvara astým
bana bugün kutsal kitap tersten okunuyor diye
ters çevrilmiþ bir çift göz getirdiler
bana bugün yoldaki þeritleri ve sevgilimin ayak týrnaklarýný getirdiler
bana bugün faþist bir oturma grubu ile yüz bin lira deðerinde bipolar getirdiler
bana bugün arkasýndan iþ çevrilmiþ bir takým adamlar getirdiler
onlar takým elbiselerinin ceplerindeki ihanetler ve kredi borçlarý ile geldiler
ve biz fare zehiri olmak istiyoruz
peynir olacaksak ne iþimiz var burada dediler
þimdi þu duvarda asýlý duran resimde gördüðün
kovanýn içindeki misineler onlar
tanrý onlarý affetmedi ama onlar tanrýyý affetti...


gardolabýmý açýp yazlýk yýldýzlarý düzeltme hissimi
kustum az önce mideme,kara deliklerin hepsine boxerlerimi týkadým
metaor düþmesin diye göbek deliðime kapattým kapýyý öylece
sokaktan geçen ilk insan yüzünün fotoðrafýný çekip
kendi duvarýma astým resmini,
altýna aranýyor yazýp telefon numarasýný býraktým bizim evin,
her gün o adamý gördüðüm an annemin cebinden
koþa koþa arýyorum evi ve açmýyorum telefonuda
yalnýz bu battaniyenin yatacak yeri yok, lamba süzme yavþak
bu aralar yataðýmdan çok hoþlanýyorum,
bir dönem yataðýn babamla yattýðýný duymasaydým
belki açýlabilirdim ona
ve düzeltebilirdim cehennemin karakterini,



Sosyal Medyada Paylaşın: