Iþýðýn hemen önünde ve biraz arkasýnda gecenin
-bir uykunun tam ortasýnda-
Ýki göz acý. Uyandým. Yoktun.
(Yarým bardak su birazcýk ellerim birazcýk gözyaþým
çocukluðum benim)
Bir deniz öldü bir martýnýn yavrusu çok korktum.
Öyle bir Eylül diyordum avucunda tut beni bir daha býrakma ne olursun
Bir þey anlatýp gideceðim bir yapraða dokunup üzerindeki yaðmura
Kuþlar gelsin istiyordum bembeyaz gelsinler gitmesinler ben ne yaptým?
Dünyaya dökülürken içim. Kýyýndan. Þuracýðýndan... Bitti sözüm.
(Býrakma beni)
-Bak burasý doðduðun yer- aþký önüne koydum gösterdim. Burasý doðduðun yer
Sabaha kadar düþündüm martý sesleri acýlar boy boy denizler geçtim
Çocuklarýn gülüþüne bayram sabahlarýna cami avlularýna Allah’a sýðýnarak
Yalvardým. Ellerimi açarken göðe, damla damla döküldüm. Avucundan...
(Býrakma beni)
Bal rengi bir kadýndý O. Küçücük. Ýzmir...
Az kaldý diyordum, sustu içim. Susacak !
Hep yarým bir þiirle geldiðim
Düþün ve gerçeðin ortasý
-ölmedi ama yaþamadý-
gök mavisi
umudum
(Unutma beni)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.