Şehir

Þehirlerde’n, köylerde’n;
Öyle kýrýldým ki çocuk;
Ses tonum bin paramparçaydý;
Sesi kýrýk dökük kelimelerim; sert rüzgarlarý andýrýyorlardý;
Kýrmaya asla esmeyen,
Ya da sert bir kýþ geçiyordu dilimin ucundan;
Üþümekten;
Cümlelerim kuruldukça;
Tarihte kurulmuþ ve yýkýlmýþ bütün devletler;
Yeniden kurulup ve yýkýlýyor gibiydiler;
O kadar kelimem ölüyordu;
Boðazým hece cesetleriyle kokuyordu,
Tamamlanmamýþ;
Her savaþýn sonunda,
Maddeleri yeni savaþlardan oluþan her barýþ antlaþmasýnda;
Sesim tarihe karýþmak üzere çýkýp gidiyordu;
Bilmem kaçýncý bir yalnýzlýða...


Sosyal Medyada Paylaşın: