DOĞUŞTAN DOĞUŞA

Bir hoyrat rüzgâr esti;
Daðýldý, Türkün elleri!
Parça parça düþtü yollara,
Bir parçasý da Anadolu’ya geldi!
Ýkinci Anayurttu burasý...
Türklüðüyle diniyle
Ýnsanlýða buradan ýþýk tutacaktý.
Bir çýð gibi büyüdü burada
Türklüðün insanlýk davasý...
Kim derdi artýk ona dur,
Sakýn yaklaþma diye!
Adalet, mertlik götürüyordu
O, gittiði her yere!
Kýtalar, denizler aþtý,
Büyüdü, imparatorluða ulaþtý!
Kâh Selçuklu, kâh Osmanlý’ydý adý.
Asýrlarca yönetti insanlýðý.
*
Bir zamanlar geldi; bir gün oldu
Yâd rüzgârlar tekrar esti!
O koskoca imparatorluk,
Parça parça daðýlýyordu þimdi!
Ne o Mohaç’tan haber var di,
Ne Kanije’den, Niðbolu’dan...
Artýk kalleþçe kovuluyordu
Türkler, ikinci Anayurdundan!
*
Fakat bir Atatürk doðdu
Milletin çilekeþ baðrýndan!
Sonra, milyonlarca Atatürk oldu
O, tek baþýna çýkan adam!
Ölür müydü þahlanan Türk!
Terk eder miydi, yurdunu?
Yeni baþtan baþladý
Büyük milletin hücumu!
Çanakkale’ler, Dumlupýnar’lar...
Ýnönü’den Sakarya’ya kadar...
Bu büyük aþk karþýsýnda
Dayanabilir miydi düþmanlar?
Zafer yine Türk’ündü,
Hürriyet, yine Türkün...
Doðuþtan doðuþadýr davasý
Türk için, yoktu ki ölüm!
*
Yaratana sonsuz þükür
Ben de Türkoðlu Türküm!
Sen... Ben... O... Yok!
“Ne Mutlu Türküm Diyene.”der,
Türklüðümle öðünürüm!

Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: