nerdesin güneş

söyle bana küçük serçe,
güneþi gördün mü nerde,
sor bakalým,
bir daha hiç doðmayacak’mýymýþ,
günler karanlýk mý geçecekmiþ artýk hep böyle,
söz ver bana,
yine de,biz küsmeyeceðiz,kýrýlmayacaðýz ona seninle,
üzülmeyeceksin de diyeceðim sana ama,
üzülmemek elinde deðil ki bazen...
ama belki,baþka bir iklem’e doðmasý gerekiyordu,
belki,sen,ben ve dünyamýz,
küçük ve sönük kaldýk onun yanýn da
belki de için de,renkli kuþlarýn ve daha büyük insanlarýn yaþadýðý
ihtiþamlý,gösteriþli bir dünyanýn güneþiydi de o,
bilmediði bir rüzgar atmýþtý onu bizim gökyüzümüze,
bizi sevmeyiþi ondandý,
mevsimlerin hep yaz olduðu dünyasýna geri döndü,
tam onu görüp bahar geliyor diye sevinmiþken üstelik,
yine de biz küsmeyelim,kýrýlmayalým ona seninle,
zaten,titreyerek,biraz mahcupca,biraz ürkekçe,
kaybetmekten korkarak en çok da,
bakmamýþmýydýk onun güzelliðine...
hem bakma sen,
bizim böyle küçük ve cýlýz göründüðümüze,
sen de güçlüsün ben de,
herkeste olmayan kocaman yüreklerimiz var bizim,
o olmasa da,biz bu kýþý da atlatacaðýz birlikte
yine gülümseyeceðiz günlere için de varýz diye...





emine rezzan sipahi







Sosyal Medyada Paylaşın: