BAHARI ÖZLEYENLERİN ŞİİRİ

-Vedat Fidanboy’a-

Bir sabah sessizce kaçtým þehirden,
Yollarda baharýn izini sürdüm.
Daðýn zirvesini aþýnca birden,
Vadiyi al yeþil bezeli gördüm.

Uzakta çaðlýyor köpüklü sular,
Baþýmýn üstünden kuþlar geçiyor.
Sükûta bürünmüþ gibi kuytular,
Dallarda ebruli renkler açýyor.

Uzandým serbeser yeþil çimlere,
Bir vakit kendimle baþ baþa kaldým.
Yaðmur ince ince düþerken yere,
Mavera ötesi düþlere daldým.

Gökyüzü masmavi göl pýrýl pýrýl,
Durgun suya günün þavký vuruyor.
Çiçeðin koynunda uyuyor týrtýl,
Rüzgâr efil efil esip duruyor.

Göz ufkumda sessiz naif i mgeler,
Ruhumda ne kasvet ne zerre gam.
Büyürken git gide cýlýz gölgeler,
Gelmesin istedim tez elden akþam.

Gün boyu dolaþtým kýrda bayýrda,
Dedim ki: -Gönülden yaþamak budur.
Lacivert akisler kaldý hatýrda,
Bir de dimaðýmda esenlik, huzur...

(2018)

Ali Rýza Atasoy

Sosyal Medyada Paylaşın: