Cehennem Yolcuları

Þansýzlýklar yaðmur gibi yaðýyordu üzerine,
Çýðlýklarý duyulmuyordu kapýlar ardýndan,
Sanki baþka dil konuþuyordu feryatlar,
Sývazlanmýþtý sýrtý, acýlý çamurlarla...

Tek umut kalmamýþtý kurþuni sabahlarda,
Gecenin alaca karanlýðýna sarkardý zaman,
Söyleyemedikleri bir bir dizilir boðazýna,
Bir ömrüne bin nasihat gelseydi zamandan...

Hayat kamburunu batýrýrdý kör bedenine
Gururlu bakýþlarý ýslak gözlerini saklardý
Soðuk sessizlikte kalbini ýsýtmaya çalýþýr
Birden irkilip, korkuyla bedenine sarýlýrdý...

Kader kervanlarý dizilmiþti kurþuni sabahlara,
Her duraktan topluyordu yolcularý,
Urbasýna sakladýðý baþýný sallýyor usukca
Bu gidiþin bir dönüþü olacak mý diyordu...

Sanki cehennemi yaþýyordu o an hayatý,
Söyleniyordu, güneþ parlayacakmý umuda
Aðýrlaþan havanýn kokusunda yanýyordu,
Solgun resimlerle gözünden geçiyordu hayatý..
Sosyal Medyada Paylaşın: