Yaşamaktan Korkuyorum
kirpik uçlarýnda yürüyen bir kadýný sevdim
keskin bir býçak gibi susuyordu
ve ertelenmiþ bir mutluluðu arar gibi
bir rüzgarýn sesine tutunuyordum
bitmek bilmez bir karanlýðý saklýyordum içimde
acýlar bitmek bilmez göðsümün derinliklerinde
yara geçmez, ömür çabuk tükenir
sevda yarým kalýr, aþk ölür
insan nesli tükenir
þimdi tam þuramda bir yara var
kabuk baðlamýþ bir yara
yüzyýllardýr orada duruyor sanki
ne iyileþmek biliyor
nede kanamak
öyle bir köþeye kývrýlmýþ
içimde bir yerlerde canýmý acýtýyor
kýzýl sancýlarý olan bir özlemdin sen
karanfil kýzýllýðýnda kanýyordu, seni özleyince kalbim
oysa þarapla kutsanmýþ bir kalp aðrýsý taþýyordum
sanki çarmýða gerilmiþ bir mahkumdum ben
alnýmýn orta yerinde kör bir kurþun izi
gözlerimde fýrtýnalar yýrtýlmýþ
þakaklarýma dolarcasýna içimi döküyordum
el deðmemiþ bir acýya tüm kapýlar kapanmýþtý
bense ufacýk bir ýþýk arýyordum
karanlýk bir düþün içinde
rüzgarýn uðultusundan korkuyordum
pencere, kapý gýcýrdamasýndan
ayak seslerinden
köpek havlamasýndan
kuþ seslerinden korkuyordum
çokça sevmek istiyordum seni
çokça acý çekiyordum
çokça özlemek istiyordum seni
çokça ölüyordum
herkes yüreðini yalnýzlýða almýþ
sevmenin ne kadar güzel olduðunu zýrvalýyýp duruyor
bense yalnýzlýðýmý da seninle sevdim
ve sonra kývrýlýp kendi dizlerime
senin yerine de kendimi özledim
çünkü ben
senden sonra
hiç kendime rastlamadým bu kentte
sonra topraðý çatlatýrcasýna aðlamak istedim
gökyüzü maviliðini kaybedinceye kadar
kendi içimde kendime sustum
sen benim yüreðimde yaþayan
ama yaþadýðýn yerde olmayan bir þiirsin
sanki içimde bir bahar var
ama ürkek bir serçe gibi yaþamaktan korkuyorum
kirpik uçlarýnda yürüyen bir kadýný sevdim
keskin bir býçak gibi susuyordu
ibrahim dalkýlýç
03.03.2018
21.45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.