HER ŞEY BOŞUNAYMIŞ (174.)

Alabildiðine karanlýk ýssýz ve sessiz geceye
Dalýp sokaklar boyu esrarlý bir uykuya
Yattým ama bir türlü uyku tutmadý
Her gece dikildi karþýma çaresizliðim

Ýnadýna geçmek bilmedi zaman
Sesin hiç çýkmadý kulaklarýmdan
Yetmedi mi bunca keder bunca üzüntü
Küçük bir kuþ gibi çýrpýnýþlarým

Ve sana uzun uzun yalvarýþlarým
Hiç bir þey istemem beklemem senden
Ölünceye kadar arkanda gölge gibi
Býrakmayacaðým hiç peþini

Her aný her demi seninle olmak
Yaþantýlarýn en güzeli seni sevmekti
Hiç bir kuvvet bizi ayýramaz demiþtik
Düþünemedik bir gün biteceðini

Büyük konuþtuk büyük sevgili
Kýþ gecelerinin zifiri karanlýðýnda
Ýçime damla damla bir korku birikiyor
Sensizlik kahrediyor beni korkuyorum




Fatma Ayten Özgün





















Sosyal Medyada Paylaşın: