Kör karanlýkta kaldým ýþýk göremiyorum; Canlar girdi içeri, bir ben giremiyorum; Tabip benle ilgisiz, bir þey soramýyorum; Umutlandýkça gözüm hayallere dalýyor
En sonunda doktorun sana verdiði umut Beklemek, bekledikçe gözü ýslatýr bulut Her saniye bir saat, zamana karþý vücut Sabýr denen taþ bile gözyaþýnda kalýyor
Coþari, hiçbir derde çare olmuyor ahýn Tadý yok umutsuzca beklediðin sabahýn O anda sýðýndýðýn tek bir güç var; Allah’ýn! Caný bize veren o, diliyorsa alýyor.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.