Bir gün bir bakmýþým, kitap koynunda "ölmüþüm"
Þunu kesin derim: meðer ne kadar az gülmüþüm
Aramýyorum artýk içimde kaybolan dünyayý
Hayra yormaktan yoruldum her kötü rüyayý
Çirkende dahi güzellik gören bir ruhum var
Dünya zindanýnda þarký söyleyen mahkum var
Ýþte "O" benim, kuru otlara gülen tek yüz
Güzeldir daima yapraklarýn sarardýðý güz
Her þeyi tattým: aþký, yalaný ve hisleri
Mutluluktu sulu gözlerimdeki akisleri
Saçýmý okþayan güneþ, anam kadar güzel
Her sabah sarar beni, altýn saçlý matmazel
Karýncalarla konuþan bir deliyim, gülün!
Gülünü ben büyüttüm ona aþýk bülbülün
Ýnsan çabuk kuruyan sevgi, þefkat çeþmesi
Anlýktýr þahsýný baþkasýna deðiþmesi
Ama "O" ta ana karnýndayken yanýmdaydý
Hakkýný yiyemem, her zaman her anýmdaydý
Ne diyeyim, siz kalýn, boþ iþlerle baþbaþa
Ben hayranlýkla bakacaðým hatta bir taþa
Bir gün bir bakmýþým, mezar koynunda gülmüþüm
Þunu kesin derim: meðer ne kadar çok "ölmüþüm"