Suç benim deðil idi Annem. Hepsi kalbimin! Gözlerim görmeden gönlümü verdi ona! Oysa yok suçum BENÝM. Sözleriyle girdi yüreðime BENÝM! Konuþunca bir baþka oldu içim. Kalmadý eseri dertlerinin. Bir mazim vardý karadan KARA! Bir kalbim vardý her yaný yara. Bir gönlüm vardý küsmüþ yarýnlara. Onunla geldi kendime kendim. Anladým ki odur çarem! Son bir kez kalbime yenildim. Bende sevdim annem! Bende sevdim. Suçlu aradým kalbim dir dedim......
Ah Annembilsen NE çok sevdim.
Tahsin Emek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tahsin emek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.