Umutların yalnızlığı

Usulca baktý gözleri,ufkun sonsuzluðuna,
Anýlardan arýnmýþ, yýkanmýþ duygularla
Sevmenin aldanýþlarýyla savaþmadan,
Bir çocuk saflýðýyla tutunmuþtu aydýnlýða..

Tüm sýkýntýlarýný azimle döktü denize
Sadece güzellikleri topladý heybesinde
Sessizliðin çýðlýklarýný aradý bendinde
Bir lokma mutluluðun tadýna vararak...

Durgunluðu suskunluðunu akýntýya býraktý
Prangalardan kurtulmuþ gibi duyguya kapýldý
Yarý loþ akþamlara umutlarýný yansýttý
Sevmeleri özgürleþti unutulmuþ kýyýlarda...

Ayýn karanlýk yüzü gibiydi,güneþe hasretti
Ýçinde yaþar,içinden coþar,kendini dinlerdi,
Bu yüzden kýrýlgandý kalbi,pervaneye takýlýrdý
Filizlenen yüreði yaþadýðý anda yalnýz kalýrdý...

Rüzgara verirdi yüzünü, gözünden yaþ gelene kadar
Suskun kalýrdý, üþürse de aldýrmazdý
Saflýðýndan olsa gerek, melekler dahi kýskanýrdý
Yeniden yaþamý hayat bulan umuda yol alýrdý...
Sosyal Medyada Paylaşın: