Üç Beş

ýþýklý penceremiz vardý
ay cama vururdu üþ beþ
nedense sen daha derin kayýp olurdun
gözlerim çakmak çakmak
taþlarým üç beþ

yýldýzlarla aramdaki o uzun mesafeye
eskiden kalma alýþkanlýðýmýn derin konuþmalarýný iliþtirdim
hatýrladýðým kadar büyük dilekler deðildi sanýrým
hep öyle söylerdim
eðer ben ýþýðýný görebiliyorsam
ki ýþýk sensin
neden karþýna alýp bana þiirler okumuyorsun

ceplerimde sakladýðým dere taþlarý konuþuyor

ýrmaðýn kýyýsýna konmuþ kuþun rüzgarý
gölgesi üstümden geçerken sevinmiþim
bakýþýrken gökyüzüyle
masmavi oluvermiþim

yataðýn kýyýsýna oturup sýrasýna geçti mavimsi

suyun içinde kýrmýzý parlak
nefesim kesildi sudan koparak
beni geri götür
geri götür beni
yalnýzlýðým solmasýn bak

üstüne çöreklenmiþ bir kayanýn altýnda buldum onu
salya sümük bir çocuk gibi aðlýyordu
soydum yosunlarýný sýrtýndan
sarýl sarý sarýl sarý çekildi suratýndan
beyaz demeyi o gün öðrendim
bembeyaz düþler geçti
bembeyaz çocukluk atlasýmdan

heyecanýmý titreten üç beþ
göz yaþlarýma sarýlan sihir
savururken aya doðru renklerimi
bilemedim bir daha geri gelmeyeceklerini

ýþýklý penceremiz vardý
ay cama vururdu üç beþ
nedense sen daha derin kayýp olurdun
gözlerim çakmak çakmak
taþlarým üç beþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: