dün akþam sensiz ve sessiz uyudum yar kipriklerimde sendeleyerek düþen bir korku dudaklarýmda hiç susmayan aðýtlar
sabah gözlerimi sensiz açtým yar hala gece karanlýðýnda kalmýþ bir güneþ yaðmurunu atamayan bir bulut umutsuz bir gün
ruhum Arafat daðýnda benliðini kaybetmiþ durmadan arar cennet dünya cehennem oldu bana ah yar insan diri diri alevler içinde býrakýlýr mý
oysa
sen bana yol olmuþtun onca takýlan taþlarý temizledin sen bana güneþ olmuþtun içimi ruhumu ýsýtan sen bana lal kalbimin tercümaný olmuþtun bülbül oldu ey yar sayende
þimdi ben ne derim kalbime nasýl derim gittiði yer çok uzak unut artýk diye
sordum kendime geçecek mi bu acý zor bu sorunun cevabý zor þimdi elimde senden bana kalan düþleri çalýnmýþ yaralý yaþatmaya çalýþtýðým kalbi durmuþ bir Aþk var _________
Þengül Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen_-3372 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.