ÖLÜM VAR
Bak insan dediðin beþermiþ meðer,
Aldýrmaz ölümü tarumar eder,
Kervana katýlýr onca yiðitler,
Yapma insan zulüm, ölüm var ölüm.
Üç beþ serçe konar rýzkýna dalar,
Derdi büyük deðil bak o da doyar,
Sürükler de dünya kul da bocalar,
Yapma insan zulüm, ölüm var ölüm.
Þaþarým þaþarým insana neden?
Her gün biter þu can tükenir beden,
Eser mi kalýr hiç ayný kiþiden?
Yapma insan zulüm, ölüm var ölüm.
Tan yeri aðardý gün ardý ardý,
Gelip geçti ömür sona dayandý,
Bak bir Ahmet vardý bir Mehmet vardý,
Yapma insan zulüm, ölüm var ölüm.
Çakýl taþý toprak aðaçla yaprak,
Mühürlendi hayat yaþamak yasak,
Þurda yatanlara ibret ile bak,
Yapma insan zulüm, ölüm var ölüm.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.