Çocukca

Çocuktuk..
Ve çocukluk ya, çocukça vurulmuþtuk...

Bir Özdemir Asaf þiiri gibi tutkulu deðildi belkide ama,
dilimize takýlan þarkýlar kadar neþeli ve güzeldi aþk..

Bir kez yüzüne baktým, gözlerine,
dudaklarina, ellerine ve saçlarýna!!!
Dedim ya çocuktuk ve çocukluk iþte çocukca hayaller kurmuþtum,
içlerinde kaybolmuþtum...
Bol virgullü ve kafiyesiz þiirler yazmýþtým sana,
gözlerimi kapatmadan hayal edemiyordum bile,
hayal dedimse, belki arkandan gelirim,
sen de bana gulersin diye.. Ýþte böyle...
Sonra gittin..
Ama bitmedin...
Sonra Büyüdük,
Ellerimiz büyüdü..
Yüreðimiz büyüdü ulan!!
Ve o günlerden arta kalan, hayallerimiz büyüdü...

Zaman uyudu ve biz büyüdük...
Kader apayri yerlere savursada bizi,
ayrý sinavlarda ayný sorularda yanildik
Ve ayný savaþlarda ayrý düþmanlara yenildik..
Öldük, gömüldük ve tekrar dirildik...
Belki ayrý sehirlerde ayný þarkilara sarildik!!
Koskoca bir ömür!

Çocuktuk ve Çocukca vurulmuþtuk...

Sonra sen gittin...


Yýllar geçti ve biz büyüdük...
Zor oldu biraz, ayrý bulutlarýn gölgesinde oturduk,
ayný havayý farklý notalarda soluduk..
Çocukca ama kocaman sevdim seni...
Öyle masumca için için ve iliklerime kadar milim milim...
Dirseklerin, diz kapaklarýn ve avuç içlerin..
Hep ilham oldun bana,
’’sana’’ diye baþlayan þiirler yazdým,
herkes aldý üstüne de bir sen okumadin bile!!
Okuyamadýn..

Kah prenses oldun gönlüme,
Kah notlar yazdýðým kadýným...
Çocuktuk..
Ukte...
Daðlar...
Ve bir avuç gökyüzü...
Usulca yaklaþýp ensenden öptüm...
Gülümdün,
Gülümsedin...

Ne demiþ þair;

"Aþk öpüþmekten dudaklarý morarana deðil,
seni seviyorum derken yanaklari kizarana yakýþýr...’’
Hiç tatmadýðým dudaklarýndan önce yanaklarýný özledim...
Kizarma zamaný gelmediyse yanaklarýnýn,
kapat kapýlarýný tekrar gireyim...
Sosyal Medyada Paylaşın: