Ýki vakit arasýnda yok oluruz seninle
Sabahýn alacasý
Gecenin zifir arasýnda sýkýþarak
Siyahla beyaz gibi bir uyum tutturur hiç oluruz
Hicrana ritim tutan bir senfoni eþliðinde
Kurduðumuz vuslat dünyamýzda harcanýrken
Ýki mevsim arasýnda biteriz belki
Yazýn sýcaðýnda ýsýnýrken ruhumuz
Kýþýn zembherisinde donarak soður kalbimiz
Ve bir buzlu sela sonrasý ayrýlýðýn musalasýna yatar soðuk bedenlerimiz
Yürekten süzülen farklý aðýtlar eþliðinde
Ýki kültür arasýnda sýkýþýr yiteriz ansýzýn
Doðu ile Batý gibi
Bütün kaba ve argo sözlerini sarf ederken bozuk dilim
Daðlarýn,kayalýklarýn ve uçsuz ovalrý olan
Güneþ’in doðduðu mekanda
Sen naif bir eda ile iki kürek toprak atarsýn üzerime
Boðaz’ýn mavi sularý,þehrinin renkli sema’sý eþliðinde
Gözlerini bir seraba yumarsýn
Sende bitmiþ benliðime
Güneþ’in battýðý mekanda
Ýki dil arasýndamý harcarýz bizi
Gýrtlakla,genz gibi
Elif ile lam gibi
Ben ayþo,sen Ayþe dediðinde ayný isme iki ayrý yorumda bulunurken
Ben gýrtlaktan ðýðlýyarak cümle bulmaya çabalarken
Sen güzel bir ýstanbul þivesi ile
Gidermisim diyerek beni uðurlarsýn sensizliðin ölümüne
Gamsýzca bakarak gözlerimin içine
Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.