Doğmadan Önce ki Halimsin
sen bir susuþtun
bense sensizlikte boðuldum
bu dünyada
göðe bakmayý seninle sevdim
yürümeyi
þarký söylemeyi
gülmeyi
aðlamayý da seninle sevdim
ama acý çekmeyi
senden sonra öðrendim
senden sonra
yaþamaktan nefret ettim
insanlardan da
kendimden de nefret ettim
buraya adýný yazsam
seni özlediðimi
sevdiðimi
bana bir kurþun sýksa bu hayat
veya bir idam hazýrlasa
en acýmasýz olanýndan
en cellet bakýþlý zindanlara atsalar beni
sýrf bu yüzden belki sen olmazsýn yanýmda
seninle ölmek
sensiz ölmekten daha acýmasýzdýr
sen doðmadan önce ki halimsin
doðduktan sonra ellerim
sonra gözlerim
kaþým, saçým
ve yüzüm-sün
sonra sesim
tenim
etim
týrnaðým-sýn
þimdi
kuru bir topraðým ben
kanayan bir yara
sýzlayan bir yürek
kýrýlan bir umud
mutluluk sonrasý hüzün
son sözü yazýlmamýþ bir þiir
satýrlara sýðmayan bir bekleyiþim ben
ihtimaller üstünde durmuyorum
bir býçaðýn sýrtýnda yürüyorum sanki
ama ilkbaharda açan bir tomurcuk gibi
kýþýn ortasýnda doðan güneþim ben
o kadar çok özledim ki seni
þu yüreðim parçalara bölündü
yine de bu yalnýzlýðý seninle yaþadým
yanan bir yürek
bir ateþin ortasýnda kalmaktan daha can alýcýdýr
canýmý al
ama yüreðime dokunma
sen doðmadan önce ki halimsin
doðduktan sonra da yüreðim-sin
ibrahim dalkýlýç
26.02.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.