Kızıl Ay
Eskiler ay tutulduðunda,
Baðýrmalý çýðlýk atmalý,
Varsa ses çýkaracak vurduðunda,
Tencere, tava ne varsa vurmalý.
Hatta hatta tabanca, karabina
Kurtulsun diye ay, havaya sýkmalý...
Kurtlarýn ulumasý, köpeklerin havlamasý
Doðanýn karanlýða kalmasý,
Ay kurtulsun diye insanlarýn telaþý...
Eskiler öyle inanýrmýþ...
Yaþayan kimse görmedi kýzýl ayý
Oysa hepsi yaþamýþ gibi.
Yüzelli yýl olmuþ son görüleli,
Belki yüz elli yýl sonra yaþarsa dünya....
Biliyoruz þimdi biz neden ay kýzýl
Kurtlarýn ve köpeklerin ulumasý,
Duyulmaz þehirlerin gürültüsünden,
Issýz daðlara karanlýk ormanlara
Bombalar düþer karanlýk insanlardan.
Insanlar ölür hayvanlar ölür,
Çýðlýklar çýðlýða sesler sese karýþýr,
Bir gölge düþer ayýn üstüne kan kýrmýzý
Ayýn dünyaya en yakýn hali
Dünyanýn gölgesi kýzýl düþer ayýn üstüne.
Belki ben Seni seviyorumdur.
Sen beni sevmiyorsundur.
Süper kýzýl ay.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Çakıroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.