Hasret Üstüne Hasret

Ýþmar edip durursun, gönlümün mor ahengi
‘Aþk sönmeyen alevdir, yakar öksüz baðrýmý’
Usandýrýr gururun nazlý, kibirli rengi
Eskiyen yýlgýn rüzgâr duy kapýmda çaðrýmý
Geleceðim yakýnda mevsimler tutsak görsün
Böyle büyük sevgiyi herkes kalbinde örsün

Tüm zamanlar yýkanýr çaðrýna uyar gönül
Gülünce mahcup simam kýrmýzýya bürünür
Kýsýr döngü yangýnda sükûta erme ey gül!
Bergüzar’ýn yüzünde Leyla hali görünür
Aþk heybesi yüklüdür dikeniyle taþýnmaz
Seven, sevilen için; nasýl yollar aþýnmaz

Çiçekler her an düþer özlem saraylarýna
Hep uzanýp tutardým, boranda dondum kaldým
Köprüler kurdum ama gelemedim yâr sana
Eðildim düzlüklere dermansýz baka kaldým
Hasret üstüne hasret, þu daðlara seslenir
Sabýr dolu o yýllar mazisiyle beslenir

Vuslat göçüp gitmiþ de yaþatmýyor topraðý
Asýrlardýr yalnýzlýk deler durur baðrýmý
Firuzenin mavisi gök kubbeden ýraðý
Derya öyle coþkun ki siler atar aðrýmý
Ufukta umutlar var düþlerim çölde gezer
Gölgesinde bulutlar yaz yaðmurlarýn süzer
Sevilay Çartýk


Sosyal Medyada Paylaşın: