Yoksulluðuna bürünür oldu sevgiler, Geçen günler bana güz oldu, kavak tozlarý, Dudaðým kor, söyleyemediklerim sýr oldu, Ýnsanlar düðüm düðüm yüreðimde, Çözemediðim yan kaldý, kavak tozlarý. Ne bahar yaþadým, ne de yaz, Mevsimimden uzak kaldým, kavak tozlarý. Günler sinsice aðarýyor penceremde, Serin topraklar çaðýrýyor ,beni her gece, Uykular ölüm gibi, ölümler gece, Ölmekten korkuyorum ölümler zor, Ölümü anlatmayýn artýk kavak tozlarý, Her mayýs sonu rüzgarlarda dökülerek.... Ah kavak tozlarý, ölümün gölgesi düþer gençliðime, Korkuyorum gözlerimi kapatsam akþam, Uykular ölüm gibi, ölümler gece, Saatim kurulmadan kaldý çok vakit, Belki de uyanmak yok, yeni bir güne, Gözlerime eziyet ediyorum her gece, Güneþ kapýmý çalmaz olursa kavak tozlarý, Karanlýk oluyor, gözlerimi kapatsam karanlýk, Dört yaným kalabalýk, bir bedende yalnýzlýk, Nereye gidiyor, birer birer sevdiklerim? Son vedalar habersiz mi oluyor kavak tozlarý? (1993/ Ýzmir Ýnciraltý Atatürk Öðrenci Yurdu )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Postmodernizam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.