Öðret bana... Ateþe dokunup yanmýyorsun, Bir hayale kapýlýp kanmýyorsun. Sevip sevip aldanmýyor, Maziyi asla anmýyorsun. *** Öðret bana... Ayazda kalýyor donmuyorsun. Karda kýþta solmuyorsun. Asla piþman olmuyor, Kimsenin hatýrýný sormuyorsun. *** Düþünsene, Bunca zulmüne raðmen, Hala rahat uyuyorsun. Düþünsene, Aþk elinin altýnda ama, Sen uzak duruyorsun. Öðret bana ne olur, Nasýl bu kadar güçlü oluyorsun. *** Aklýn mýdýr baþýnda olmayan. Ya da vicdan mýdýr sende kalmayan. Hele söyle; Kalbin midir beni içine almayan... Yoksa ben miyim kalbine sýðmayan. Öðret bana ne olur, Nasýl bunlarý hiç düþünmüyorsun. Ýçinde kar yaðarken, Sen zerre kadar üþümüyorsun. *** Ben seni anlamadým ki; Hem gözlerin doluyor, Hem aðlamýyorsun. Hem için parçalanýyor, Hem baðýrmýyorsun. Þifa ellerinde kullanmýyor, Kanayan yaraný bile sarmýyorsun. Öðret bana ne olur, Bu þekilde nasýl yaþýyorsun. Hala hayatta nasýl kalýyorsun. Bunca derde dayanma gücünü, Aþktan deðilse kimden alýyorsun.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.