AÐLADIM
Elli yýllýk ömrümde, ah’u zardayým,
Ya bir büyü yaptýlar,ya nazardayým,
Yaþýyor diyorlar ya, ben mezardayým,
Tek baþýma kaldým kaldým, aðladým.
Sorunlar basit deðil,görünmez kuyu gibi,
Dövülmeyi bekliyor demirin tavý gibi,
Dertlerimi baþýma yirmilik çivi gibi,
Yumruðumla kafama çakýp çakýp aðladým.
Sürekli umutlarým kalýr baþka bahara,
Var’mý bu dünyada, ben gibi bahtý kara,
Ýsterim bir bardak çay, tek tesellim sigara,
Bir biri peþi sýra,yakýp yakýp,aðladým.
Etrafýmda kim varsa hepsi de vurdum duymaz,
Hiç gülmüyor diyorlar, oysa bu bana uymaz,
Etrafýmda kim varsa kimse iyilik bilmez,
Çocuk gibi burnumu çekip çekip aðladým.
Nasýl dayandým sahi, ben nasýl çýldýrmadým,
Bunca kötü olanýn üstüne saldýrmadým,
Týrnaklarým avcuma batsa da aldýrmadým,
Yumruðumu sürekli sýkýp sýkýp aðladým.
Ýyilik denilince, durmadan coþan bendim,
Birisi hýyar dese; tuz alýp koþan bendim,
Her gördüðüm çukura kör gibi düþen bendim,
Bütün suçu kadere,yýkýp yýkýp aðladým.
Ben “ER” olmak istedim, “OL”u yetiþtirdiler,
Biraz gülem dedikçe narý yetiþtirdiler,
Teselli bul diyerek harý yetiþtirdiler,
Çile dolu mazime bakýp bakýp aðladým.
16.03.2012 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.