aydýnlýðý yitiren bulutlar da küser
durur hep
kaybolan güneþe benzer yüzün
ne küsmeler
ne kýrýlmalar
yörüngeyi deðiþtirmez hüzün
rüzgârlar da þairler gibi hep..
kara bulutlarý bi araya toplayýp
yýldýrýmlar hengamesini yakýp
þimþek gibi karanlýða çakýp
korkuya gürledikten sonra
on parmaðý marifetten coþacak
yamadýkça bohçasýný kehkeþan
kekremsi kalem þiir dolduracak
eski libas sahibini yadýrgayacak
beyaza inat siyah harfle koþturacak
siyah bir kýsraðýn üstündeydi azrail
terkisi ölü aþklarla dolu
hasat mevsimindeydi
ve týrpanlandý umudun yolu
hayatý anýmsamasý
korkuyu kanýksamasý
safkan bir deli tayýn koþmasý gibi
zamanýn dolu dizgin sürüden hýzlý akmasý
saflarý sýklaþtýrmanýn vakti yoktu
bu ekim çayýrýnda
tek baþýna saf durmuþtu
insan oðlu þeytana uymuþtu
ve koca bebek aþk’a susmuþtu
inandý hem çok
aðacý ve topraðý seven çocuk
bakakaldý kýzýl yeþil sarý yýldýza
taþralý yüreði ile mavi þehirli kýza
kimin gözleri düþmez ki çocukluðuna..
hem saklambaç deðil ki olsun sobe
oynadýðýn körebe
baðladým gözlerimi gönlüne ebe
çürüdü gönül çeraðým þimdi bana elma deme..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...