kadýnýn gölgesi ölüyordu þehrin taþ duvarlarýnda ki iki kiþilik yalnýzlýk taþýyordu
sokaklar kiraz renginde mavi heceli þiirler gibi kýzlar gülümsüyordu panjurlarýn ardýndan
ketum bir zaman tünelinde kaybolan düþler gibi arafta kalan ruhum kayýp düþen gölge enkazýna gömülen hiçlik gibi iki kiþilik yalnýzlýk taþýyordu bedenim
kat kat soyunuyor içimde çoðalan gölgeler þakaklarýmda kýrlaþan zaman öfke çiçeði açmakta þimdi en derinlerde atýlan çentik sayýsýnca hüzün boydan boya þubat kesiði
lal kalan çýðlýklar gibi suskunluklar týrnak yarasý sayýsýnca acý bedenimde can bulan iki kiþilik yalnýzlýk ete kemiðe bürünürken gölgeler hayat buluyor gamze doðumlu zaman gibi
harabe konaklar maziye set çekmiþcesine kalabalýk suskunluklar dilim dilim dildiler cümleleri ve dokuz ay on gün sonra hayat buldu hüznün
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.