DAĞLARA VUR GÖNÜL
Âþýk olmuþ söz dinlemez güç yetmez,
Kendine gel uslan artýk dur gönül…
Zincir vursan bu sevdaya kâr etmez,
Daðlarý del pembe düþler kur gönül…
Tarlasýna sevgi vefa ektiðim,
Yollarýnda gece gündüz sektiðim,
Güzel sevda nedir senden çektiðim,
Gözyaþýn sel dertte attýn tur gönül…
Geceleri hasret koydun uykuya,
Can dayanmaz böyle derin tutkuya,
Sabýr gerek varmak için utkuya,
Üþütür yel çek bedene sur gönül…
Mecnun oldun yad ellere savruldun,
Bu sevdayla cayýr cayýr kavruldun,
Ela göze tatlý dile vuruldun,
Yaktý seni gül yüzdeki nur gönül…
Cantekin der; sevda deðil güneþmiþ,
Gece gündüz kor alevli ateþmiþ,
Bin bir dertle bin belayla güreþmiþ,
Al baþýný vur daðlara vur gönül…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.