LİR VE ORFE 1

Soylu sesinin yankýsý aralýyor aðzýmý durmadan
dilim uyanýþýný dönüyor.. dönüyor teldeki sýzým..
bulutum, çalgým, takýmyýldýzým; Lyra…

Bin kez söyleyip unuttuðum þiir.. bulup kaybettiðim kýyým;
patikam, ormaným.. yeniden baþlamak için güneþ yakýnlýðýna;
ormanýn aynasýndan çiylerimi taþýyorum bulutuna…

Þarkýnla akýyorsun.. bin düðüm çözer tel tel sarýlýþýn,
uzun soluðum ýsýtýyor dalýný, aralýyorum göðe sarmaþýðýný,
bin yýllýk aðzýmda unutulmuþ deniz tadý; Lyra..

Kollarýmýn çaðýran boþluðuna sýðýnan ýþýðým;
ellerin taþýyor bende
bir yaprak veriyorum adýna.. köpük köpük dök sesini..
ýssýzlýðýma kanat..!
bir yaprak veriyorum adýna; gürültüyle açýyor orman kendini..
binlerce sözcüðün akýyor içimin yýldýz kaymasýna.


Yüzünü göm ve kaybolsun yüzümün aynasýnda
saklý kalsýn suyumuzda sis demeti..
ormaný geceye salan son aydýnlýðýyla günün
eþiðimin otlarý üstünde parýldayan inci.. Lyra..


ÞERÝF ERGÝNBAY

Sosyal Medyada Paylaşın: