KİM USTA KİM ÇIRAK

Hep sevdiðim þeyleri, bana býrak diyorlar
Sanki usta olmuþlar, bana çýrak diyorlar

Çokmuþ çayým, þiirim, bir de seni çok sevmem
Dünya kalsýn onlara, hiçbirini veremem

Hepsi kalbi yorarmýþ, zormuþ uzun yaþamam
Bir an yeter seninle, sensiz zerre aþamam

Yazýk, aþký bilmeden, heba olan hayatlar
Ekmek gibi, kalbiniz iki günde bayatlar

Açýlmamýþ, kalp sýfýr, kutusunda bedenin
Cehennemi kendidir, kullanmadan gidenin

Hýrkasýnda, kýlýnda, keramet yok derviþin
Sarýlacak ipi tek, hakikate ermiþin

Ateþlerden, kuyudan, nedir seni çýkaran
Eðer bulmak istersen, benliðinden çýk, aran!

Hasret dolu pýnarlar, aþýndýrýp taþ, kaya
Büyütür dev çýnarlar, çölde bile papatya

Buluþunca pýnarlar, bir çaðlayan ýrmaktýr
Artýk zaman set yýkýp, zincirleri kýrmaktýr

En sonunda ýrmaklar, kavuþunca deryaya
Düþman olan güzele, artýk kaldým der yaya

Demir gibi iþleyin, pas tutmasýn yürekler
Deryasýnda sevginin, çekilmeli kürekler

Bir kelebek hayatý, nasýl dolu, nasýl çok
Sýyrýl zaman, mekandan, bu alemde hapis yok

Tüm duyular kapansýn, sal kendini boþluða
Kim istemez düþmeyi böylesi bir hoþluða

Gözyaþýdýr badesi, erenlere vuslatýn
Ýfadesi imkansýz, anlatýlmaz bu katýn

Her katrede aþkýný, gösterince yaradan
Kendin bile kalmazsýn, çekilirsin aradan

Yaratýlmýþ sevgiyle, Hak’tan eser her bir kul
Ýmzasý var ruhunda, O, sendedir, ara bul...

Erkan Yücel
Sosyal Medyada Paylaşın: