İNSANLIK KALMAMIŞ
Gördün dünyanýn hali olmuþ periþan
Eþ dostluklar yok olmuþ olunmuþ hüsran,
Hayatta yaþam zor daha da periþan,
Ýnsana inan saygý sevgi kalmamýþ.
Aþklar sevgiler sýralanmýþ ardýn sýra,
Gelen geçen vuruyor doluyor yara,
Herkes kendini koyuyor ön sýralara,
Ýnsan insana saygý sevgi kalmamýþ.
Eskidendi saygý, sevgi çok deðiþti
Dünya deðiþti çöpleþti, pislikleþti,
Ne yazýk ki insanlýk kayboldu yitti,
Ýnsanlýða sevgi saygý bitmiþ kalmamýþ..
Arar olduk mumla eski dostluklara,
Herkes kendini katmýþ baþka havalara,
Dünya yaþamý bitmiþ kalýnmýþ fukara,
Ýnsanlýða bitirdiler insanlýk kalmamýþ.
Ýnsanlýðýn aslý buysa gördüðüm eðer,
Böyle insaným diyenlere vurmalý semer,
Ne kadar insansak da verilmiyor deðer,
Asýl insanlýk duygusu birmiþ kalmamýþ..
Hayvanlar koklaþarak anlaþýr derler,
Nebatatta hýþýltýlarla anlaþýrlar derler,
Ýnsanlar konuþarak anlaþamýyorsa eðer,
Asýl olan benliðimizde insanlýk kalmamýþ,
Ýnsan düþünen varlýk olup soru sorar durur,
Ýlahi nizamla yaratýlan insan acaba bumudur,
Asýl yaratýlýþ amacýmýz neden böyle unutulur,
Gerçek insanlýk yok olmuþ unutulmuþ kalmamýþ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.