Naçizane

Sanma bire yiðidim, sanma kandým sözüne!
Kandým gibi göründüm, söylüyorum yüzüne.

Ýki düþün bir söyle, olma sözün esiri,
Düþünmeden söylersen hiç olmaz ki tesiri.
Söz söylerken iyi tart, aceleyle yanýlma!
Ýftiradan uzak dur, fenalýkla anýlma!
Boþ laf ile olunsa maharetli bir usta;
Papaðandan alýrdýk bilgiyi her hususta.

Dilim kirli deðilse sanma "zaafým vardýr"
Benim edepten yana hassas bir yaným vardýr.

Tebessümü çok görüp mahrum etme insandan,
Zarar gelmez edepli güzel olan lisandan.
“Sýký tut” demiþ bir zat; “hem elini, belini,”
Tutamýyorsan eðer kestir at o dilini!
Söz kâr etmez kimine, bülbül olsan nafile,
Bildiðini okur hep ne dersen de gafile.
Yüreðinde olaný çýkar sözlerin ile
Dil bilmez isen eðer anlat gözlerin ile.
Çirkin güzel görünür bakmasýný bilene,
Açma güzel gönlünü her yüzüne gülene.
Koma dilde sevgiyi, yürekten et ikrarý!
Hayatý düzgün yaþa, olmayacak tekrarý.
Günlerimiz geçiyor ziyan ile kayýpla,
Ahvalimi mazur gör, istersen de ayýpla.
Kul olup da namerde bükme sakýn boynunu,
Namert ehli vefasýz, açma sakýn koynunu!
“Ben” diyerek imkânsýz giremezsin yüreðe,
Sarýlsan da faydasýz kazma ile küreðe.

Kendi malýn gibi tut baþkasýnýn malýný,
Vur mýhýna çekici, unutma ha nalýný!

...

Sermayesi yalandýr, yanlýþý da savunur,
Neylesin ki garibim bildiðiyle avunur.
Sanýr ki; "aklý fazla", satar halk pazarýnda,
Oysa "bir zavallýdýr" bilse Hak nazarýnda.
Sözleri bir insanýn belli eder safýný,
Düþmeyince bilmeyiz vicdan ve insafýný.
Devran deðiþmiþ lakin deðiþmemiþse zihin,
Derde deva olur mu zihin olursa rehin?

...

Hatalarýna kýlýf hazýrlayýp kapama!
Azmet, murat et lakin yapamazsan yapama!
Aklýnda tut, unutma iyiliði, vefayý,
Kibirlenip sonunda kaybetme irtifayý!
Utanmazlýk edip de çekme yüzüne perde,
Hayasýzlýk zül olur, uymaz mert oðlu merde!

...

Sorulursa insanýn sýðýnaðý, limaný?
Birisi vicdanýdýr, diðeriyse imaný.
Varmak için hedefe kararlý ve dengeli,
Ýradeyle aþmalý yollardaki engeli.

...

Yakýn olma günaha, uzaklaþma sevaptan,
Alacaðýn dersler var duyduðun her cevaptan.
"Adamlýk" vasfýn olsun naçizane önerim…
Elimden gelen budur, yok ki baþka hünerim.
Kiþi kendi çizermiþ, Hak yazarmýþ bahtýný,
Sanma ki sen kazandýn, o tacý ve tahtýný...

Þerefinle ölmekten neden korkarsýn neden?
Her gün her gün ölmekten usanmaz mý bir beden?
Kalmamýþsa hiç çaren, akýbetin ölümse;
Yitirme umudunu, sen yine de gülümse!

Bazen, güneþ de yaðar sicim sicim, ýslatýr.
Anlayamazsýn bile iþte o an vuslattýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: