Anne!!

Biz erkekler....
Aslinda biz koca bir baþ belasýndan öte deðiliz! ! !
Kimi zaman koca modunda, kimi zaman sevgili, bazen manyak bir abi, kardes, yada yaramaz bir oðul... Yaktýk, yýktýk, acýttýk, dövdük, sövdük, aðlattýk, aldattýk! Ne yaparsak yapalým yýldýramadýk... Çünkü o kadar narindiki yürekleri, onca þeyin icinde, bazen bir çiçek, bazense sadece bir çift guzel sözle bile, bütün olumsuzluklari silip attýlar Ve yine, ve dahada fazla sevdiler...Sormadýk, cevap da vermedik!
Düþünmedik, üþendik!
Konuþturmadik, fikrini sormadik!
Bizler ne yaptik! ! ! !
Yemedi yedirdi, giymedi giydirdi.. kendinden çok bize zaman ayirdi O! ! ! Bazen Anne, bazen Abla, bazen sevgili, eþ, büyükanne, evin küçük kýzý... Farki yok, ne sekilde hangi kimlikte olursa olsun, her zaman arkamizi toplamakla meþkuldü onlar...Yemek pisecek, ütü yapilacak, temizlik, bulasik, çamaþirlar... hayat ameleliðinin uzerine birde en iyi iktisatcilara rakip oldular ev ekonomisi konusunda.... Onlar hep baþkaydýlar...
Ya biz goremedik, yada yýlda sadece 1 gune sýðdýrdýk! ! ! Onuda ya hatirladik onemsemedik, yada hic hatirlayamadik...9 ay karninda taþýdý, emzirdi, uyumadý, tiksinmedi her pisligimizi temizledi... Biz ilk adimi attigimizda cenneti görmus gibi hissetti... "Anne" dedik ilk... Gozlerimizin icine baktilar hep, gozlerinin ici gibi baktilar bize... Ilk okul gûnü bizden cok heyecanliydilar, biz okuldayken, disarda agladilar sevincten, yorulmadilar..."Ah anam bide þu naylon terligi kullanmasaydin vururken, cok acýtiyor yaa :) " Evet bu konuda da uzmandilar hep.. keskin nisancilara rakip gibi her attiklarini vurdular. Hani aciyinca agladik ya, bizden cok agladilar ve bizden cok acýdý yurekleri...Sonra biraz daha büyüdük... Bizimle beraber Babamiza da baktilar tabi, onu da büyüttûler... Unutmadan eger küçûk yaþta kayýn varsa o da büyütüldü, ona da bakildi... Ama hic bir zaman sevmekten vazgecmediler ve yorulmadilar...Sonra sevgili bulduk, tabi anneler hemen unutuldu, bûtün afra tafra sevgiliye :) o da cekti, direndi, dinledi, anlamaya ugrasti, isimler degisti, yerler degisti, yillar degisti ama hayatimizda bizi buyuten hep bir kadindi... Evlendik, karimizdi bu defada...Bizler hep cocuktuk halbuki, hep muhtactik onlara, biz onemsemedik ama ütüsüz evden birakmadilar... Gece ruyamda gordugum yemegi daha anlatmadan ertesi gun sofrada gordum ben... Biz uyuduk ama onlar hep bizi izlediler...Biz erkekler hep uyuduk, hic büyümedik...Annem...
Beni karninda tasidin, emzirdin, yürümeyi ogrettin, beni dinledin, büyüttûn, terlikle dövdûn evet ama sen dovmesen belki basima bisey gelecek yasayamayacaktim..."Döve dove yasattin beni Anne.."Ve seve seve büyüttün... Sevmeyide hersey gibi senden ogrendim ben Anne, ben her kadini senin bana ogrettigin gibi sevmek istedim... Elime yuzume bulaþtirsamda bazen, yine tuttun elimden ve bana güc verdin Anne...Her kadin Annedir... Kimligi, yeri, ýrký farketmez. Bacýmýz, ablamiz, sevgilimiz, karimiz... Her kadini anneniz gibi sevin, saygi gosterin... Ben aþký Annemden ögrendim. Bana bakýþý, sefkati, nezaketi, ahh ah sabrý... Hele o sabredisleri yokmu kadinlarin, iste asil doga üstü mucize budur..Kisacasi Anne aþktir ve aþk Annedir...Anneler günün kutlu olsun Annem... Sadece senede birgün bunu soyledigim icin beni affet anne, biliyorum affedeceksin her zamanki gibi ve hakkini helal et Anne, sadece bir damla sütünü haram et bana! Haram et ki ahirette karsina gecip senden yaptigim hersey icin af dileyebileyim ve sýmsýký sarilayim Anne... Annem, en buyuk aþkýmdýr...

(Not; her seye ragmen o naylon terliklerin uretimi yasaklanmali bence, gercekten yakiyor yaa, boyle ýlýk ýlýk acitiyor)

Sosyal Medyada Paylaşın: