benim hiç umudum yok, korkuyorum.. bir gün geceye uyuyup, bir daha sabaha uyanamamaktan, oysa insan çocukken korkar karanlýktan, ben,büyüdükçe korkmaya baþladým, yani,insanlarýn karanlýðýn içinde deðil de, karanlýðýn,insanlarýn için de olduðunu anladýkça...
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.