YALNIZ İSTASYONLARIN KUŞLARI

esmer gri bir sessizlik çöktü akþamýn alaca rengine
lagünlerde turnalarýn çýðlýðý
göç kanatlarý bende yaðmurlar kirpiðinden düþen
nereye aittik kimdik plastik çiçekler verme ellerime
gül dokunuþlarýna konardý kelebeklerimiz
kelebeklerimiz sancýlýydý kozalar içinde


yalnýz bir istasyondur hayat
duru bir göl gençliðin yankýlarý
olmayan kuþlar ansiklopedisini açtým bugün
kýrmýzý ankalarýmýzý arýyorduk yiten masallarda
çoðalýyordu lagünlerde turnalarýn çýðlýðý


ateþ topraklarýndan cemreler düþerken geldin baharlarýma
daðlarýn zirvelerindeki görkemli seslerle ulu unutuþlarla
karanlýða gömülmüþ gecelerimde bir anýt gibisin iþte öylece duran
yalnýz bir istasyondur hayat þimdi


son güz yaklaþýyor
bir turna katarýna katýlýp gidesim var bu kentten
yalnýzlýklar taþýyorum yüzyýllarýn mirasý
her iz bir hikaye
daðlara çýkýp haykýrmalýyým
içilmiþ antlarýmý unutup
devirmeliyim putlarýmý


mor bir bahçeyiz akdenizde
böyle bir düþe sürdüm seni
çýplak ayaklý yalnýzlýklarla nerelere gideyim
aykýrý kokular sürer dururum lavanta göðsüme
helezonlar çiziyor hayat durmadan
gittiðim en uzak yollar kan karanfilleri tutuþturuyor ellerime
usul usul bir nehir gibi akýyor gözlerin
hiç o nehre girip yýkandým mý yabancý sevgili


kuþlar kuþlar kuþlar
göðün karanlýðýna aydýnlýk saçan zarif kuþlar
kanadýnýz mý yaralý
hangi göçte yaralandýn kanadý ýþýklý turnam
ah zarif kuþlar sarayým kanadýnýzý akdeniz göçlerine

Ömriye KARATAÞ
16.02.2018


.


Sosyal Medyada Paylaşın: