Sen ben ve kahve kokusu
Sen ben ve kahve kokusu
Kahvenin köþesinde
Elimde kahve fincaný
Güne hayýflanýp kaldým
Kulaðýmda su gürültüsü sesler
Senden kalan kahve kokusu ve
‘’ Hadi kapat fincaný’’ sesin
Sen kahve seviyordun bense seni
‘’Birde sýgaraný bana doðru üfleme’’ sesini
Sana gelirken karanfil çiðniyordum nedense,
Dayanamayýp yine de bir sýgara yakýyordum
Tembihine raðmen gülüyordun hoþuma gidiyordu
Çiçek seviyordun nedense sarý tercihinde
Sarý saçlarýnla uyumundan mý ne bilmiyorum
Az konuþurdun oldukça az, bense coþuyordum
Üç kez beþ kez caným diye sesleniþime sadece,
‘’ ne’’ diye ince kadife tonunda ki sesin gelirdi
Gözlerin konuþuyordu
Kocaman parlak delice
Seviþirken farkýna varýyordum
Gül kokun üstüme yaðdýkça
Kendini bir boþluða býrakýþýn vardý
‘’ Sadece sev’’ diye haykýrýyordu sanki
Tabi yoksun bilmiyorsun bilmem kaç sene oldu
Kaçýncý kahve kaç sýgara bilmiyorum kahve boþaldý
Gün günü böyle öldürürken bende ölüyorum sessiz
‘’Yalnýz deðilsin ki sen’’ diye hep taþ vurdun durdun
Bir görsen yalnýzlýðýmý halime kedi köpek aðlýyor
Ýçimi yakan kor ateþten
Çekip kendimi kurtaramadým
Bir hastalýk kör bir tutkunluk belki
Bu yaþanmýþlýðýn aðýr yükü sýrtýmda
Bulunduðum yerlere ayak uyduramýyorum
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.