BEN KADIN'IM İŞTE

Yýllar önce, yaz kýþ bacasýndan dumaný tüten sýcacýk bir ocakbaþýnda gelmiþim dünyaya. Anam, adý Selma olsun demiþ.
Büyümüþüm düþe kalka, aðlamýþým gülmüþüm, kedileri köpekleri, çiçekleri böcekleri sevmiþim.Sevmiþim iþte kalemi defteri boyalarý sevmiþim, yazmýþým çizmiþim. Nasýl yazýlmaz ki bizim köyde her yer yemyeþil.
Þimdi ben, mýþ’larý mìþ’’leri bir tarafa attým çünki artýk okula gidecek kadar büyüdüm. Zaman geldi geçti ben yetiþkin kýz oldum. Yatýlý bir kýz okulunun kapýsýndan ilk adýmlarýmý attýðým anda baþka bir hayata sýfýrdan baþladýðýmý o gün anladým. Bir çok yabancý kýzlar ...ama ben hemen kaynaþtým aralarýna, sýký dostluklar kurdum, arkadaþlar edindim hiç kopmayan baðlarla baðlandýk birbirimize, bir anlamda mecburduk çünki kocaman bir aile olduk, dört yýl beraber yaþadýk gece gündüz dillere kolay.
Ýþte tamda o yýllarda aþký buldum, uzaktan uzaða sevdim mektuplar yazdým, defter aralarýnda çiçekler kurutup sevdiðime yolladým, þiirler yazdým, aþk insana neler yaptýrýyorsa hepsini yaptým hiç piþman olmadým bir küs iki barýþýk okul yýllarý bitti, mezun oldum yani memur oldum. Asýl hayat baþlamýþtý benim için. O zamanlarda KPS, ÖSYM, ÖSS, LSY gibi gereksiz kurallar yoktu. Ama LYM, CRP, HGB, WBC vs...vardý, hasta vardý, hastane vardý birde ben vardým çiçeði burnunda beyaz melek. Þimdilerde melekler her renk. Derken yuva kurdum etrafým çoçuk doldu. Çalýþtým...çalýþtým, il il gezdim göçmen kuþlar gibi, çocuklarýmý büyüttüm, okuttum, asker ettim, gözyaþý döktüm, acizliðimden deðildi aðlayýþlarým, özlem vardý hasret vardý, sonuçta ana yüreðim vardý. Evde onlarýn yeri boþaldý, duvarlar üstüme üstüme geldi dik durmak için aðladým, güçlü görünmek için aðladým, ama hep gizli gizli.
Yýllar çok çabuk geçti, oðullarým iþ sahibi oldular,evlendiler ve birer birer uçurdum onlarý. Þimdilerde kýzým uçmaya hazýrlanýyor daha abilerinin yokluðuna tam alýþamamýþken. Hastayým ben, günlerce yattýðým oldu. Sürekli düþündüm, çok þiir yazdým, bir çoklarýný yýrtýp yýrtýp attým. Niye yýrttým bende bilmiyorum, Ruh halim bozuldu kolay kabullenemez oldum olaylarý, oysa hayatýn normal akýþý idi. O dik duran, hayata meydan okuyan, güçlü görünen ve hep gülen kadýn ben deðilim de, o baþka biriydi sanki. Ama ben yine o kadýn olmak istiyorum olurmuyum bilmiyorum.
Mesleðim boyunca çok dualar aldým, ellerime sarýlýp öpmek isteyen hastalarým ve hasta sahiplerim oldu. Onlarýn çarsiz bakýþlarý varya...canýný veresin gelir. Ýþte ben merhamet ve þefkatle sarýldým onlara o bakýþlara çaresiz hallerine..
Hep kafamýn içinde evime taþýdým hastalarýmý çarþýya, pazara, gittiðim her yere götürdüm onlarý. Böyle iþte, koþulsuz seveceksin yaptýðýn iþi, helede hemþirelik gibi kutsal ise mesleðin.Çok dualar aldým dedim ya, koþulsuz kim kimin derdini çeker ki ,eþler bile birbirini çekemiyorken. Allah razý olsun hepsinden, bir çoðu göç etmiþtir öteki dünyaya, nur içinde yatsýnlar mekanlarý cennet olsun.
Bu uzun dediðim yýllar içinde canýmdan canlar gitti, çok yakýnlarým gitti ki yeri doldurulamaz. En son anam babam gitti, onlarýnda ruhlarý þaad olsun çok özlüyorum çoook.
Ben kadýným iþte, kendini insanlara adayan, hep kendinden önce baþkalarýný düþünen, sürekli empati kuran, kendi halinde bir anne ....bir kadýn. Zaman su gibi akýp gitsede yoluna pes etmeden devam eden bir kadýným, birazda þiir. "Ben kadýným "deðilde " ben þiirim" demek istiyorum. Okuduðum kadar da okunmak istiyorum. Çok biþey istemiyorum hepsi bu.

Selma Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: