Benliğimde Kayboluş

Bazen güneþin kayboluþunu yaþýyorum
Bedenim donuyor, ufkum kayboluyor,
Sýcaklýk terk ediyor yeryüzünü sanki,
Yataðýnýý bulamayan nehir gibi dolanýyorum
Sonsuzluðun kucaðýnda...


Bazen birden kayboluyorum dünyamda
Gökyüzü üzerime iniyor, gövdem bölünüyor
Gözlerimde bir duman belirip içini yakýyor
Sonra bir bulut tepemde çörekleniyor
Sonsuzluðun kucaðýnda...


Bende tufanlar kopuyor, fýrtýnalar yakýyor
Köpüren deniz gibi coþkunluðu yaþýyorum
Ýçimi kemiren düþünceler yatýyor önümde
Okuyorum bir bir satýrlarý bakan gözlerimde
Sonsuzluðun kucaðýnda...


Sonra ki olacaklarý seyre koyuluyorum
Týpký ocakta piþmeye koyulmuþ aþ gibi,
Çiçek gibi, toprak gibi sulanmayý bekliyorum
Mühürlüyorum gözlerime, örüyorum,að gibi
Sonsuzluðun kucaðýnda...



Ýnen gökyüzünden serçeler uçuþuyor
Saçlarýma çarpýyor kanatlarý, korkuyla kaçýyorlar,
Yangýn yeri olmuþ sanki, telaþla bakýnýyor,
Sessizce kývrýmlara çarpsalar da kanat çýrpýyorlar
Sonsuzluðun kucaðýnda...

Sosyal Medyada Paylaşın: