Her Sevgililer Günü’nde masaya iki kadeh koyup yalnýzlýðýma içiyorum.
Kadehler arkadaþým Duvarlar sýrdaþým oldu bunca yýl. Bu yýl da diðerlerinden farklý deðil ki! Yine yalnýz, yine sensiz, yine mutsuz. Kadehimde dolu hüzün.
Oysa ne çok isterdim elinde tek bir kýrmýzý gülle kapýmý çalsan. Güle oynaya otursak mum ýþýðý ile aydýnlanmýþ masaya. Ellerimiz birbirine deðse tokuþtururken kadehleri. Çalan müziðe eþlik ederek aþk sözleri fýsýldasak birbirimize. Dans etsek çakýrkeyif kafalarla sallanarak.
En ciddi halimizi takýnýp "Seni seviyorum canýmýn içi" Desek "Seni seviyorum"
Beni kucaðýnda taþýsan odamýza Kokunu çeksem ciðerlerime. Dizlerinde uyusam huzur içinde. Saçlarýmý okþasan ben uyurken. Ve orada dursa zaman.
Bu Sevgililer Günü’nde de masaya iki kadeh koydum yalnýzlýðýma içiyorum. Yine Yine Yine. Nasýlsa fark etmiyor günün ne olduðu Aþka adanmýþlýðýmýzýn gölgesi düþüveriyor üstüme.
Leyla Ýnan (Ýstanbul - 13.02.2018 - 22.50)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.