Son þarkýlarý bu sokak çalgýcýlarýnýn Yýldýzlarýn son ýþýk saçmasý yeryüzüne Son kaldýrýmlarý þehirin Ve son susmalarýmýz
Utanman yoksa her þeyi yapabilir Her þeye dönüþürsün yazýyordu duvarda Sonra boyayýp kapattýlar yazýnýn üzerini Ben kalan son umudu, Son masum çocuðuna armaðan ediyordum kainatýn Anlamlarý arýyordum otobüs duraklarýnda Tren garlarýnda, salaþ balýkçýlarda
Ýçimin son affedilmeyeni Ortalýðý daðýtýp uzaklaþmýþ Son masal da kýrýlmýþtý hani Týrnaklarýnýn arasýnda biriken Seviþmeleri temizlemeden Taze ihtiraslara el uzatan kalleþlerin Asla veremeyeceði sözleri tutuyordum Aðýrlaþýyordu bu sonlar, sonuçlar, sonuncular Sonuma yaklaþýyordum Ve sonumda, Denizime atýlýyordum Ayaðýma baðlý bütün o sonlarla Aðýrdýlar Aðýrlýktýlar bana Fakat dibe çökmem için Gerekiyorlardý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.