Neyse ki ...
Sessizlik var sokakta
Bir þey olduðu yok henüz
Hiç sormadan kendime
Sýrf meraktan gelir ya,öyle
Tek bir söz söylesem
Belki gölgemle karþýlaþýrým
Adýmý hatýrlarým yeniden
Bazen bir þarkýnýn
Hiç göze batmayan dizesine
Üzülüyorum...
Ìçten içe inciniyorum
Hani gören olsa ya biri beni
Ìlk ve son cümlemi söylerim
Ìki uçlu bir duygu meselesi gibi
Kývrýldýkça kývrýlýyor vicdaným
Yaþadýklarým ...
Ve yaþamadýklarým için
Zamanla, zaman giderek önem kazanýyor
Bazý anlarda
An kadar kýsa bir ömür
Làl dilim
Yanlýz aþkla
Kýpýrtýsýz,sadece
Hissederek yaþamalý hayatý
Soluksuz ve zamansýz
Týbký henüz göremediðimiz renkler gibi
Bu kadar az ...
Sen gibi
Geç git iþte
Kendini seve seve uyuduðun bir gecede
Bu kadar karanlýkken gece
sevay