Kalmadı Gönül Ağacımda Yeşil Bir Dal

Oturunca sevdalýlar sofrasýna,
Kaþlarý yay misali bir güzel gördüm.
Ürkek bir yavru ceylan gibi bakýnca ona,
Aþkýn gergefinde sevdamý ördüm.

Biraz hasbihal edince sevda üzerine,
Meftun oldum ona ister istemez.
Dedi ki, yaradan sevdayý verir istediðine.
Sevdayý,kime vereceðini, ondan baþkasý bilemez.

Konuþurken aðzýndan dökülürdü sanki bal
Aðzým açýk melül mahzun bakardým ona,
O yârin hal ve ahvali býrakmaz bende iyi bir hal.
Ýsterdim ki o yar olsun bana bacý,kardeþ,baba,ana.

Sevda sürmeli gözleri alýr beni benden.
Bir anda ilk sevdam gelir gözlerimin önüne.
Bir arzuhalim var yerin göðün sahibinden,
Muhtaç etmesin hiçbir sevdalýyý sevdayý bilmeyene.

Konuþmak istediðim halde konuþamadým.
Bülbül misali þakýyan dilim oldu sanki lal.
Efsunlu gözlerine doyunca bakamadým.
Kurudu gönül aðacýmda kalmadý yeþil bir dal.

Boynundaki aþkýn kýpkýrmýzý poþusu beni bana eder muhacir
Onu temaþa ettiðimde, en manidar aþk þiirlerini yazmak isterim.
Düzensiz çarpan nabýz atýþým seven gönlüm sancýr.
Aþk ve þevkle zemheri ayýnda bile ona gül destelerim.
01-05/Þubat/2018

Sosyal Medyada Paylaşın: