Sen yoktun Ben seni yokluðunda da sen varmýþsýn gibi sevdim her sabah sana uyandým ilk sana günaydýn dedim ilk senin adýný andým sen bilmedin
Sen yoktun Yüreðimde sevgin vardý özlemin vardý umudum vardý her gün gelecekmiþsin gibi ayný yerde ayný saatte hep bekledim gelmedin..
sen yoktun yokluðunla konuþtum içimde ki umuda tutundum sen kalbimde hiç susmadýn kimi zaman sessizce sýzlayan sýzým kimi zaman hýçkýrýklarla akan göz yaþým olup gözlerimden aktýn sen bilmedin
sen yoktun ateþ oldun yaktýn kimi zaman baðrýmý kabuslarla böldün uykularýmý her zorluðu aþtým her derde dayandým bir tek yokluðuna alýþamadým
sen yoktun gittin..!! dönmeyeceðini bile bile ’affet’bitti diyemedim silemedim seni senli günleri kabullenemedim gidiþini veda edemedim son veremedim seni sevmeye
sen yoktun Ben seni sensiz sevmeyi de sevdim özlemeyi sevdim beklemeyi sevdim yokluðunla avunmayý sevdim görmeden de severmiþ seven öðrendim seven gitmezmiþ sevgili gidemedim uzaktan sessizce masumca insanca sevdim.!! sen bilmedin
Yemin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeminli Şiirler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.