ayný bahçede büyüdük hep yan yana laleden çizgiler çizerdi dört yanýma yýlara iþlenmiþ aþkýn silinirmi bir daha gözlerim yumuk arýyorum o çocuklugu . gercekmiydi o aþk susma konuþ tomurcuktun hani çiçek olacaktýn senininim deyip boynuma sarýlacaktýn ýlýk baharlarda kugu gibi süzülecektin . bogum bogum aþkýn hep gönlümde beklerken ne gün ne ay kaldý nede sene aðardý saçlarým ercegim artýk ecele bu son þiirim ister düz oku ister hecele . aþk kimine hayat kimine oktur kimine okyonus kimine aðlamaktýr sanýrým tarifini edecek yoktur aþk deyince þiirler bile bogulur
Sosyal Medyada Paylaşın:
halil ilhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.