İnsanlar bilirim
Ýnsanlar bilirim gözleri var bakmasýný bilmez
Bilir yahut baktýðýný gör(e)mez
Þaþarým hallerine doðruyu eðriyi ayýrt et(e)mez
Bakar körlüðe isyaným var lakin gücüm yetmez
Ýnsanlar tanýrým: Bilir, susar; konuþur, yuvarlar.
Ondaki kafa:Bana deðmeyen bin yaþar.
Bir de deyiþ öðrenmiþ: Her koyun kendi bacaðýndan...
Böylesine feyadým var lakin soluðum yetmez.
Ýnsanlar gördüm:Rabbena hep bana hep bana...
Komþusu aç umru duymaz, sofrasý boþ kalmaz.
Sevmeyi bilmez, kimseninde iki olduðunu istemez.
"BEN"e bizi öðretesim var ruhum yetmez.
Bildim, tanýdým, gördüm inancýmdan zerre ye’se düþmedim
Ýþimiz çok yolumuz uzun farkýndayým
Ancak bedava peynir fare kapanýnda, duydum
Geçersem davamdan pilavdan dönenin kaþýðý kýrýlsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.