babaannem
babaannemin bi ala kargasý vardý,
yani sanki,onu diðerlerinden ayýran bir özelliði varmýþ gibi,
görünce hemen tanýrdý,
ne zaman gelse konsa penceresinin önüne,
ona gurbette ki çocuklarýndan haber getirdiðine inanýrdý,
beklerdi yollarýný,
görünce penceresinin önünde,
hatýrlarýný sorardý,çocuklarýnýn tek tek,
sanki cevabýný almýþ gibi,iyi olduklarýnýn,
sevinir mutlu olurdu.
bir kaç gün görmezse,haber yok derdi,
telaþlanýrdý,bir sýkýntýlarý olduðunu sanýp..
gülerdim onun bu hallerine,çocuk aklýmla,
ben bilirdim de ,o bilmezdi sanki,
kargalarýn haber getirmeyeceklerini..
ama þimdi,seni çok iyi anlýyorum babaanneciðim,
eðer,insanýn özledikleri varsa,kendinden çok uzaklarda,
medet umarmýþ meðer,bir ala kargadan bile...
emine rezzan sipahi-babaannem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.