Ne Oldu?
Ne kâðýt isterim ne de bir kalem,
Þiirler yazmaya fermaným yoktur.
Yýkýldý, kumlardan yaptýðým kalem,
Yeniden inþaya dermaným yoktur.
Tükendi mecalim, tutmuyor elim,
Gözümden sessizce dökülür selim.
Çektiðim dertlerin aðýr yükünden,
Çöktü omuzlarým, büküldü belim.
Örtündü geceler matem tülünü,
Soldurdu baðýmýn gonca gülünü.
Yandý gönül hanem, harabe oldu,
Yel vurdu, savurdu, sýcak külünü.
Coþkuyla, neþeyle dolu gülüþler,
Yüreðim hoplatan o göz süzüþler,
Sonunda maziye hicret eyledi,
Kâbusa dönüþtü gördüðüm düþler.
O benim güneþim, baktýðým yöndü,
Nazar mý deðdi ki, bir anda söndü?
Vuslatý beklerken, büyük umutla,
Ne oldu da böyle, talihim döndü?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.