Çok yorgunum bu aralar Kolum kanadým kýrýk gibi Hiç bir þey hissedemez haldeyim ne bedenimde derman var ne de kalbimin sevecek hali ÖYle çaresiz bir sokakta gibi yönümü bulamýyorum sanki
Saða sola baktýkça her yer zifiri karanlýk uzaklarda görülen bir þýk var Tam ýþýða elimi uzatayým derken bir türlü ulaþamadýðým korkudan mý bilinmez ama kavuþamadýðým bir hayalden ibaret olduðunu kaybolduðunu o an gördüm anladým
Hayat iþte yönümü tam buldum derken Ne zaman mutluluða yolumu çevirdiysem Týpký o hayal ýþýðý gibi birden sönüp Beni yine karanlýðma Mahkum Etti.....
11.05.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.