Kan Sesi
önce soðuk bir kýþ geldi
kan sesleriyle
mor salkým çiçekler
kuþ sesleri
çocuk sesiyle yankýlanan bu sokaklar
bu þiir kokan þehirler
kýraðý bir ayaz düþer gibi sustu
karþýlýðýný alamamýþ bir toprak
gökten yaðmur yaðmasý için dua edercesine
dudaklarý çatlamýþ bir çiçeðe sessizce bakýyordu
ne kar sesleri
nede kýraðý ayaz
bu topraklarý teslim alamadý
ne fýrtýnalar
ne lodos
nede saðanak yaðmurlar
ben yanlýþ bir adrese yazýlmýþ bir mektubu okuyordum
mavi sesli çocuklar
kanlý bir gök altýndan geçiyordu
bulutlar kurþun gibi yaðmur döküyordu
kaldýrým köþelerinde kimsesiz adamlar
sokak köpekleriyle arkadaþlýk yapýyordu
en güzel dost köpeklerdir biliyordu o adamlar
ölen her insan için
birileri yas tutarken
birileri seviniyordu
cehennem gibi bir þeydi bu
ama cennette gibi yaþýyorduk
sanki terk edilmiþ bir kent burasý
yada herkes saklambaç oynuyordu
benim haberim yoktu
yýkýk dökük evlerin arasýnda kalmýþ gibiydim
kanlý oyuncaklar
kanlý elbiseler
kanlý sofralar saçýlmýþtý etrafa
oysa bu kentte çocukluðum vardý
geleceðim, yarýným
umudum
güneþim
sevdam vardý
oysa ölüme alýþýyordu insan
yaþamak nedir bilmeden
dört taraftan acý
dört taraftan kan sesleri yükseliyordu
ve aðýtlarla yolcu ediyorduk yaþamý
önce soðuk bir kýþ geldi
kan sesleriyle
sonra ölü seviciler çoðaldý
dünya cehennem kadar kötüleþti
çocuklar hep çocuk kaldý
yüreðimin üstünde duran bir özlem var
bir intihar gibi bir þehri dolaþýyor
ama yine de bir adým ileriye gidemiyorum
sanki hep bir intiharýn üstünde yürüyorum
ibrahim dalkýlýç
05.02.2018
17:35 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.