Bir güneþti gözlerin yýldýz gibi parlayan, Sabahýn olduðuna o yüzden þükrederim. Bir kýzýlcýk ateþi yüreðimde harlayan, Bana sorsaydýn eðer; Yeter bu çile derim!
Çölde kalmýþ Yusuf’um kuyularda suyum yok, Varlýðýn yeter bana istemem baþka derman. Mýsýr’da hiç arama Firavunlar burda çok, Sultanlar Sultanýndan bir gün gelecek ferman.
Senelerdir okurum, bahtýmda gurbet yazar, Hasret Türkülerinde sýla kokusu vardýr. Sevdiðim bu þehirde belki kazýlýr mezar, Benim için aðlayan sýlada nazlý yardýr.
Haktan geldiysek eðer yine Hakka gideriz, Bu yalancý dünyada hiç gözüm yoktur benim. Bizi sevenler varsa cümle selam ederiz, Uðruna feda olsun çürüyecek þu tenim.
O güzel sözlerini þiir diye yazardým, Kýrlangýçlar duada hazýrda bekliyorlar. Sana yan bakan kuþun yuvasýný bozardým, Tetiði çeksem þimdi korkudan tekliyorlar.
Cennetin Kapýsý’nda saf tutuyor Melekler, Þeytanlar çýldýracak Cehennem’de huzur yok. Yalvarýnca Allah’a kabul olur dilekler, Çocuklar aðlamasýn analarýn sütü çok.
DOÐANAY’ým bu sevda hemen geçmez diyorlar, Zaman dediðin ne ki bir nefeste geçiyor. Babalar kazandýkça evlatlarý yiyorlar, Þunu sakýn unutma; Ölüm insan seçiyor!
Kemal DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
k.doğanay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.